|
Zamek
Wzniesiony został w XIV w. na lewym brzegu rzeki Barycz. W roku 1560 stanęła w obrębie murów zamku obronna wieża mieszkalna, zbudowana z kamienia, czterokondygnacyjna z dostawianą wieżyczką. W latach 1579 - 1605 zamek trawiły pożary. W czasie wojny tzrydziestoletniej był kilkakrotnie oblegany. W roku 1641 opanował i zdobył go szwedzki |
|
dowódca Torstenson. Przez 8 lat służył Szwedom jako baza wypadowa na Śląsk. W latach 1655 - 1657 ówczesny właściciel Żmigrodu, Melchior Hatzfeld, rozbudował zamek. Po licznych przebudowach w drugiej połowie XVIII w. stał się barokową rezydencją magnacką. W czasie ostatniej wojny zamek został zniszczony.
|
Oranżeria
|
Fragment ruin zamku.
|
|
Kościół Parafialny
Kościół przylega do rynku od strony wschodniej. W roku 1597 rozpoczęto jego budowę na miejscu poprzedniego. Starą świątynię rozebrano i przeniesiono na inne miejsce. Po wybudowaniu nowego kościoła okazało się, że jego wieża przechyla się, grożąc upadkiem. Aby temu zapobiec wybudowano wspierające boczne mury, które zachowały się do dziś. W roku 1702 kościół spłoną, odbudowano go w roku 1723. Obecnie stanowi trójnawową bazylikę, do której wnętrza prowadzi renesansowy portal. W kościele można podziwiać obrazy pochodzące z XVII i XVIII w.
|
Zabytkowa wieża
ciśnień przy
ulicy Batorego.
 |
Baszta w zespole
pałacowo-parkowym
|
Park
Rozległe masywy starodrzewia wraz z ruinami zamku położonymi wzdłuż rzeki Barycz stanowią bardzo cenny obiekt krajobrazowy w granicach Żmigrodu. Charakterystycznym typem siedliskowym dla tego terenu wg typologii leśnej jest las łęgowy. Zasadniczymi elementami szaty drzewiastej są zwarte drzewostany liściaste. Dominuje tu dąb z domieszką olchy. Całość stanowi bardzo cenny obiekt krajobrazowy na terenach przyrzecznych Baryczy miasta Żmigrodu.
|
|
Jeden z wielkich dębów z Żmigrodzkim parku.
|
Kościół św. Trójcy przy
ulicy Rybackiej.
 |
|
|
